Corny Spoken Words

Hindi ko alam kung paano sisimulan

Isang siklo nanaman ng damdaming ‘di ko matalikuran

Alam ko, alam kong ito’y pawang katangahan,

Ngunit kahit sinong magmahal , lulubog sa putik ng kahunghangan

Hindi ko alam kung bakit laging sariwa itong nakaraan

Na sa bawat patak ng ating mga alaala sa bote ng isipan ay siya ring patak

Patak nitong luhang nananakmal ng aking puso para sa kalayaan

 Ano nga bang mas masakit, yung di mo siya nakikita, o hawak mong mga kamay nya

Ngunit wangis mo sa kanyang mata’y yaong taong mahal nya?

Hindi kasi ako yung tipong sa  pag ibig basta naniniwala

Madalas sapat na bawat nakaw na sulyap o maiikling salita

‘Yung mismong konsepto,para sakin, masyadong mahalaga

 Ngunit alam mo, yong lahat nang yon, nung dumating ka’y nasira

“Hindi” na ang sagot ko sa isipan nung sinabi mong manunuyo ka

Hindi na kasi una pa lang, alam kong sya na

Hindi na kasi, napansin mo lang ako, dahil may hawig kaming dalawa

Hindi na, ngunit noon ayokong manakit ng iba

Sa ganito naman nagsisimula lahat, di ba?

Sa dalas ng chat, text, usap, na minsan kundi madalas, tungkol sa kanya

Sa mga tawag na nagiging bulungan pagkat madaling araw na

Sa damdaming tila yelong nabuo, sa init ng mga tinurang salita

Siguro sa bawat sabi mong “mahal kita”, imbis sakin, sa kanya ka nakatingin?

Siguro, dahil magkamukha kami, sa’kin nabaling, di mo nasukliang damdamin

Siguro, langit siya, lupa ako,gaya nga ng sabi mo’y mas madali ako abutin

Siguro nga sa kabila ng pangmamaliit, pambabalewala, “Mahal na kita” ang gusto kong sabihin

Naranasan kong lamunin ng bawat titig mo

Naranasan kong lunurin ng papuri’t pangakong kulay panloloko

Naranasan kong lumigaya habang puso’y nagdurugo

Naranasan kong lumukso at umibig ang puso nang totoo, para sa pinakamaling tao